Napanood ko sa balita ‘yung tungkol sa ginawang butt of joke ng BBC sitcom na ‘Harry and Paul’ ang pagiging Pinay domestic helper. Foul ‘yun. Sobrang nalungkot ako dun sa balita gusto kong kumanta ng ubod lakas na April Boys song kaninang umaga sa opisina. ‘Umiiyak ang puso ko’t sumisigaw! Pati ang isip at damdamin ay humihi-yawwwwww..’ Demmet dat Brits.
Pagkatapos nung nangyaring racial slur sa ‘Desperate Housewives’ sa US, heto na naman ‘tong Harry and Paul. Sinasabi ng iba na baka pikon lang talaga tayong mga Pinoy. Kung sino mang tipaklong ang nagconvince sa ‘yo nyan, siyatap u. Ako pikon?%$# Neber. Dyan ka lang sa kinauupuan mo tanginiks ka, wag kang gagalaw, kukunin ko lang laptop ko, isasaksak ko sa tumbong mo. Narinig ko na ‘yang mga ganyang comment sa radyo, tv, saka nabasa sa balot ng tinapa kaya ‘wag nang inuulit. Hindi naman kasi simpleng kaso lang ng ‘pikon-talo’ ‘yun. Unang lesson: Humor is deeply cultural. May mga nakakatawa sa isang lugar, na insulto naman pagdating sa iba. Dito pumapasok ‘yung hinihinging kaunting sensibilities sa pagbibitaw ng birong pwedeng pagmulan ng World War III.
Pero dahil talo talo na ng lahi – open battleground na ‘to para sa lahat. Kaya nga banas ako ngayong araw na ‘to. Di mo ako makakausap ng matino. Dumating pa ‘yung bosing kong poreyner na kahit hindi Briton ay gusto kong itulak sa 27th floor. Malayo pa lang, may imbisibol force field na nagsasabing ‘No Joke Day ngayon sabi ni dadi Badoodles’. Pero mapilit ang putcha. ‘You got a problem brown monkey?’, pabirong pagkakabatok sakin. Kabiruan kong bosing ko na ‘to pero hindi ngayon. Wala ako ta mood. Binigyan ko siya ng ‘I-see-you-you-don’t-see-me’ look sabay turo pababa sa sahig, ‘You’re going down white bastard’. Mukhang natakot, nag-lunch out nang hindi na ako tinatawag.
Magdilang demonyo nga sana ako na mahawa ang mga Briton sa economic turmoil ng Amerika, tuwa ko lang siguro. Tapos one peso = 50 dollars ang exchange rate. Baka magsisipagpuntahan dito ‘yang mga Kano at Briton na ‘yan para maging yaya at tagabantay ng aso, kalabaw at kambing dito sa Pinas. Hindi natin alam, bilog ang mundo.
Isipin mo, magiging six footer mga katulong natin sa bahay, tapos nilulublob lang natin sa inidoro pag nagkakamali sa pagpindot ng remote. ‘Tonta u! Hindi ka na natuto. Sabing Channel 7 hindi 2. You go back to your madapacking country.’
Eto pa isang ill-mannered joke kagagawa ko lang fresh-hot-off-the-grill kung pano gawing biro ang balong malalim na pekpek ng mga Brit. Patok ito sa cafeteria namin kanina nung kinwento ko.
Isang araw, nireyp daw ng among Pinoy ang kanyang Brit tsik na katulong. Nagdemandahan at nasa harapan na ng husgado:
Atty: Ano ang ginawa sa ‘yo ng amo mo?
Brit tsik: Kinubaw-bawan pow ako ng amoh kow.
Atty: Nang kinubabawan ka may naramdaman ka naman?
Brit tsik: Eh… wala.
Nakakatawa ba? Hindi. Ok lang. Ang punto ko lang, posibleng nakakatawa sa atin ‘to pero malamang insulto din sa kanila ito. Kaya nga ang mga ganitong biro ay dapat iniiwan na lang sa usapang lasing o dito sa blog ko at hindi na nilalabas sa tv. Minsan gusto ko nang maniwala na dapat lang bombahin ang mga ganyang klaseng bansa. First world citizens pero kulang sa sensibilities ng pagiging tao. Ihian ko kaya kayo makita niyo. Nipapainit nyo mga ulo ko.
PS. Translate this page for our British visitors -> 
